Ζούμε σε ένα κόσμο που δεν αντιλαμβανόμαστε αυτό που πραγματικά είναι, αλλά μόνο αυτό που οι αισθήσεις μας έχουν την δυνατότητα να κατανοήσουν.

We live in a world that does not understand what it really is, but only what our senses are able to understand.

Η ιδέα ότι οι αισθήσεις μας δεν μπορούν να μας δώσουν μια πλήρη εικόνα του σύμπαντος έβρισκε σύμφωνους και τους Έλληνες διανοητές. Ο Ηράκλειτος πίστευε ότι ο άνθρωπος διαθέτει δύο όργανα για την γνώση της αλήθειας την αίσθηση και τον λόγο από αυτά την μεν αίσθηση θεωρούσε απατηλή δέχεται σαν κριτήριο τον λόγο. Ομοίως ο Παρμενίδης έλεγε ότι η φιλοσοφία είναι διττή η μια μορφή της είναι σύμφωνη με την αλήθεια ενώ η άλλη κατά εικασία. Καθόρισε δε τον λόγο σαν κριτήριο διότι οι αισθήσεις δεν είναι ακριβής. Τέλος ο Δημόκριτος αναφέρει: Υπάρχουν δύο μορφές γνώσης η γνήσια και η νόθα. Στην νόθα ανήκουν η όραση, η ακοή, η όσφρηση, η γεύση και η αφή.
​Ο Πλάτωνας στον Τίμαιο αναφέρει: «Αφού λοιπόν έτσι είναι φτιαγμένο το σύμπαν καταλαβαίνουμε ότι φτιάχτηκε σύμφωνα με το αμετάβλητο πρότυπο που γίνεται αντιληπτό μόνο από την σκέψη και την λογική.
Επόμενος, αφού δεχόμαστε όλα αυτά τότε αναγκαστικά αυτός ο κόσμος πρέπει να είναι εικόνα κάποιου άλλου πραγματικού κόσμου.
The idea that our senses cannot give us a complete picture of the universe had always found Greek thinkers agreeable. Heraclitus believed that man has two instruments to seek the knowledge of truth:  feeling and reason. From these two, he believed that the senses are false but he accepted reason as a criterion. Similarly, Parmenides said that philosophy is a dual; one form is consistent with the truth and the other by guessing.  He sets speech as a criterion because the senses are not accurate. Finally Democritus mentions: there are two forms of knowledge: genuine and illegitimate.  According to him vision, hearing, smell, taste and touch are illegitimate. Plato, reffering to Tiemaeus says: "If therefore this is how the universe was created, according to immutable standard, it is only perceived by thought and logic.
Therefore, as we accept all the above, then this world must be the image of another real world.

Syndication

  • Τίποτα δεν είναι πραγματικά στέρεο
  • Η ύλη δεν έχει όρια
  • Όλες οι μορφές μπερδεύονται
  • Nothing is actually stereo
  • Matter has no boundaries
  • All forms are perplexed

Μetamorphosis

  • Ελεύθερη Επιλογή
  • Ατομική Πρόθεση
  • Free elective
  • Light staff always shows us only what we want

​Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΚΙΑΣ |THE POWER OF SHADOW

​"Στέρεων Ουδέν, οριοθετείτε ποικιλοτρόπως ως η πραγματοποίηση των δυνατοτήτων και του παράγοντα που επιφέρει αυτή την πραγματοποίηση. Πού τελειώνει η "ζωή" και αρχίζει η "ζωή"; Μέσα από μια σειρά εύκολα μεταβιβαζόμενων μεταφορών, που ενσωματώνονται σε υλικά τόσο παραδοσιακά όσο και σύγχρονα.

Ο πατέρας μου Μελέτης Κουταλιέρης,  ως ηλεκτρολόγος σε μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες παραγωγής τσιμέντου στην Ελλάδας ήταν το μέσω της ένταξης μου στις άμορφες μάζες από καλώδια, ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά εξαρτήματα. 
Βλέποντας τη γραμμική ποιότητα στο παρελθόν μου, σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να βρω κάποια χρήση για όλα αυτά. Με το άνοιγμα του καλωδίου και την εξαγωγή του χάλκινου σύρματος ενίσχυσα την πολυπλοκότητα του υλικού που είχε προικιστεί. 
Μαγεύτηκα από  την ευθραυστότητα και την ευκαμψία της και διαπίστωσα ότι τα απίθανα μπερδέματα που παρήγαγε αποτελούσαν ένα είδος "έλξης ". Έτσι αποφάσισα να μεταλλάξω όλα αυτά τα φυσικά συνυφασμένα με το παρελθών υλικά αντί να τα αφήσει  να ξεκουράζονται  στο πάτωμα. Τα εσωτερικά κομμάτια σε σχέση με τα σχέδια και το χρώμα δίνουν  το δικό τους μήνυμα, ενώ εκείνα  τα μέρη  που κρεμόταν από πάνω, ενσωματώνουν τη βαρύτητα, σχεδόν σαν ένα ξεχωριστό συστατικό που υφαίνεται μέσα τους.

«Στέρεων Ουδέν»  είναι η κινητήρια δύναμη για την εσωτερική εκπλήρωση. Αυτή η εκπλήρωση απορρίπτει, ή σίγουρα ξεπερνάει, το περιφρονημένο θυμό και περιγράφει, οργή που απαγορεύει την εκπλήρωση ή αμφισβήτηση της εγκυρότητας μιας προσωπικής εσωτερικής ζωής.  Στόχος η εξέλιξη της εσωτερικής ζωής μετατρέποντας από πραγματικό υλικό σε δυνητική της ενέργεια


Τα πιο πρόσφατα γλυπτά της σειράς Στέρεο Ουδέν χαρακτηρίζονται από  έναν άλλο παράγοντα που αντισταθμίζει την ηθική και πνευματική παράλυση που προβάλλεται στις μέρες μας στις ανθρώπινές σχέσεις και την πολυμορφικότητα τους. Πράγματι, δεν είναι το έργο των ανθρώπων αλλά το έργο των αντρών να συμπεριλάβω  τα βλέμματα πάνω στον καμβά από ξύλο και διάφορα άλλα υλικά δημιουργώντας  μια δομή που μοιάζει με σπονδυλική στήλη για να συγκρατήσει το ηλεκτρικό καλώδιο και τα εξαρτήματα μαζί. 

Όλη η Θεματική Ενότητα  Στέρεο Ουδέν λειτουργεί ως εφεύρεση από την εξερεύνηση όλων αυτών των υλικών που επεξεργάζομαι πάντα σε συνεργασία με την ζωγραφική.
Όλα τα έργα γίνονται από τα απορριπτόμενα στοιχεία της προηγμένης τεχνολογίας μπορεί να φαίνεται ότι θρηνώ και επικρίνω την υποβάθμιση των αποβλήτων και του περιβάλλοντος, αλλά η δραματική επίσημη ενέργεια τόσο των γλυπτών όσο και των σχεδίων έχει έντονο σθένος, γεγονός που υποδηλώνει ότι υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισης του πλούτου του απορριφθέντος υλικού - τρόποι όπως η αισθητική ανακύκλωση μεταφέροντας στον θεατή συναισθήματα όχι τυχαία ή απελπισίας, αλλά ελπίδας και συνέχειας. 
Μοντελοποιώ τόσο το δυναμικό του είδους, για δημιουργική λύση όσο και για διαρκή ανθεκτικότητα μέσο της αναγεννητικής δύναμης της φύσης - της οικολογικής σοφίας.